Kameroen deel 4

Nadat ik gisteren morgen eerst het nieuws hoorde van de bomaanslag in Istanbul, werd ik daarna verrast met het nieuws dat er een terroristische aanslag was gepleegd in het Noorden van Kameroen.
Een aanslag op een Moskee. Waarschijnlijk is deze aanslag gepleegd door Moslims uit Nigeria. Hoewel het nieuws uit Istanbul vreselijk is, schrok ik wel v.w.b. het nieuws in Kameroen, aangezien het nu wel heel erg dichtbij komt. Gelukkig is hier in Yaounde weinig te merken van de onrust in Noorden. Ondanks dit voelt het wonen in een ambassade wijk bij ministers en president dubbel . Ik heb besloten om hier ook verder maar niet meer over na te denken en mijn plezier hierdoor niet te laten bederven.

Gisteren is Yab voor 2 dagen naar Kenia vertrokken om stoffen te halen voor de pads. Ik merkte direct dat de dag indeling van Olivia anders werd. De afgelopen 2 dagen zijn dan ook echt doorgebracht onder het mom “als de kat van huis is…” Gisteren zijn we dus naar de bank, supermarkt en markt geweest. Dit heeft zo ongeveer de hele dag in beslag genomen. Wat een poppenkast overal ..We zijn om 930 uur vertrokken.
Na een uur in de felle zon in aircoloze auto te hebben gezeten, kwamen we aan op de markt. Ik dacht mooi uit te kunnen stappen, om dat op temperatuur te komen, maar dat feest ging niet door. Als marktkooplui mij samen met Olivia zouden zien, dan zou de prijs van een appel 3 keer zoveel zijn. Dus zogezegd zo gedaan en ben ik in de auto blijven zitten. Oja ik moest wel even mijn deur op slot doen want je weet maar nooit. En inderdaad nog geen minuut later staan er 2 junks bij mijn portier te schreeuwen enzo. Gelukkig was MIJN deur op slot en stond het schuifdak en raam van de bestuurder open hahahaha. Ik wilde het hele tafereel nog filmen, maar bedacht me net op tijd dat dit niet zo handig was. Na 10 min zijn ze uiteindelijk vanzelf gegaan en was ik zowat weggesmolten als een ijsblokje in een oven.
Na de markt hebben we onze route vervolgd en zijn we naar de supermarkt gegaan. Wat opvalt is dat bij de plaatselijke bevolking tassen uitbundig gecontroleerd worden bij binnenkomst en dat zij door een metaaldetector moeten alvorens de supermarkt binnen te mogen gaan. Ik daarentegen als “welgestelde blanke” mag zo doorlopen. Overigens mag ik daarentegen niet de kortingspas van Olivia gebruiken…
Ik was dus op zoek naar koffie en had een van de medewerkers gevraagd waar de koffie stond. De man liep mee naar het betreffende gangpad, wees mij de koffie aan. Nadat ik naar de kassa liep bleef deze man maar achter mij aanlopen. Ik dacht waarom loopt die kerel nu de hele tijd achter mij aan? Wat blijkt nu: het was de bedoeling dat ik hem geld zou geven voor zijn service…?!? Serieus…ik zal de volgende keer ook mijn bankrekening toevoegen bij het aanbieden van wat profielen.
Als laatste was de bank aan de beurt.. Na weer een uur gereden te hebben, kwamen we dan eindelijk bij de bank aan. Eenmaal daar geen parkeerplaats te vinden en heb ik gefungeerd als parkeerwachter, aangezien men ook in Kameroen bekend is met het fenomeen van een wielklem. De reden dat we naar de bank moesten, was omdat Olivia wilde vragen of dat er een check voor Kmerpad was binnengekomen. Pas als je dit dus hoort en je realiseert hoeveel tijd dit bezoekje aan bank kost, dan blij dat wij in Nederland een Rabofoon of internetbankieren hebben. Na 15 minuten kwam Olivia terug. Helaas konden ze haar niet helpen, omdat ze haar pasje niet bij zich had.. Morgen weer een kans zullen we maar zeggen.

Op de terugweg naar we huis, zijn we nog even langs de apotheek gegaan en hebben we “STOP MUSQUITO” gekocht. Jullie kennen het waarschijnlijk wel zo’n apparaat die je in het stopcontact steekt met daarin een speciaal geurtje. Lang leve de techniek hier in Kameroen, want met uitzondering van 1 is de rest van de muggen weggebleven.
Rond 16.oo uur zijn we thuis aangekomen en om half 5 begonnen met waarvoor ik hier ben.. Het project van Kamerpad. We hebben de functie profielen besproken en ik heb deze in de avond aangevuld en vertaald. Daarnaast heb ik nog wat zaken uitgezocht over “ partnership overeenkomsten” in Afrika.
Vandaag ben ik om 8 uur opgestaan en lekker in zon ontbeten. In de wetenschap dat Olivia vandaag weer naar bank zou moeten, had ik ondertussen bedacht dat ik het tripje naar de bank vandaag voorbij zou laten gaan. Na het bezoekje aan de bank zou ik samen met Olivia wat zaken doornemen en voorbereiden. Na 5 uur wachten was Olivia nog niet terug en ik begon echt te denken dat er iets gebeurd zou zijn. Als ik goed had nagedacht dan zou ik kunnen weten, dat dingen in Afrika soms net iets anders kunnen lopen en dat “tijd”niets meer dan een begrip is. Ondertussen heb ik nog wel gebeld met Simone van people 4 change en uitvoerig de afgelopen week door besproken.
Begin van de middag heb ik besloten om zelf maar even op “Safari” te gaan. Lily (the housekeeper) vond het goed dat ik in een blokje om zou gaan. Ik had ook niet verwacht dat Lily nee zou zeggen.
Ik had me voorgenomen zelf naar het centrum van de ambassade wijk te lopen en daar wat boodschapjes te doen en een beetje rond te struinen. Rondgestruind heb ik zeker… Door de wir war van straatjes ben ik mijn richtingsgevoel een beetje kwijt geraakt en uiteindelijk verdwaald.
Op mijn beste Frans heb ik uiteindelijk de weg naar het Palais du Congres gevraagd, want ergens daar tegenover woon ik.. Het resultaat was dat ik vanmiddag bij een gesloten hek van het Palais du congres stond. Ik wist dat ik ergens daar schuin tegen over de zijkant van het gebouw naar beneden moest en dan weer ergens een straat omhoog. Door de klei en andere drassige bende ben ik op mijn flip flops naar beneden gegleden en eenmaal beneden aangekomen zag ik eruit als een verwilderde straatkat hahahaha. Gelukkig zag ik een voor mij herkenbaar punt, joepie!
Vanmiddag dacht ik dus echt even: Ojee wat nu? Hoe ga ik mijn huis terugvinden.. Achteraf blijkt mijn ervaring bij de “Scouting” toch wel nuttig te zijn geweest.
Ik heb zojuist nog wat dingen voor morgen doorgesproken en ben nu bezig met mijn blog. Omdat mijn lieve nichtje en neefje dol zijn op post:
Lieve Chloe en Brent,
Het was erg leuk om jullie vanmiddag even te horen en te spreken. Ik neem een cadeautje voor jullie mee, maar geen tijger, olifant of aap. Lief zijn voor oma!
Kusjes