Kameroen deel 3, Mijn eerste werkdagen

Mijn eerste werkdagen in Kameroen

Wat mij als eerste opvalt is dat ik hier altijd op tijd ben  Kijk dat is een leuke bijkomstigheid voor iemand die meestal net te laat of gewoon te laat is. Neem nu bijvoorbeeld vanochtend Alain (een van de oprichters) zou hier rond 10 uur zijn, maar kwam om 11.45 uur. Onderweg was het druk en de taxi maakte ook nog eens een omweg.

De taxi’s zijn hier overigens ook erg bijzonder. Het zijn allemaal gele auto’s die te pas en te onpas stoppen om passagiers mee te nemen. In Kameroen is het gebruikelijk dat je een taxi deelt met nog minimaal 5 andere personenen. De taxi rijdt ook niet naar een specifiek adres, maar rijdt gewoon van Noord naar Zuid of van Oost naar West. Vaste stopplaatsen zijn er niet, wat maakt dat iedereen gewoon maar stopt, wanneer hij denkt te moeten of kunnen stoppen. Het feit dat een 2 baansweg en 4 baansweg wordt, maakt hier allemaal niets uit. Op het gebruik van knipperlichten lijkt ook een straf te zitten, want niemand gebruikt dezen. Ik vraag me ook echt af waarom men hier een achteruitkijkspiegel heeft, aangezien werkelijk niemand deze gebruikt. Er wordt gewoon wanneer men denkt het te moeten, op de rem getrapt. Anyway dat terzijde.

Afgelopen maandag heb ik een bezoek gebracht aan “de workshop” of te wel het kantoor/ fabriek. Hier waren 4 dames druk bezig met het in elkaar naaien van de pads. Je kunt er van vinden wat je wil, maar handwerk is het zeker. Zo precies en zo netjes als dat deze dames de laagjes van het maandverband in elkaar naaien. Alleen daarvoor al zou je een setje moeten aanschaffen. De setjes zij per 3 verpakt en allemaal in kleuren die jonge meisjes aanspreekt. Daarnaast is er nagedacht over een discreet tasje en een plastic hoes. Ik moet je eerlijk zeggen dat idee niet eens zo gek is, als je bedenkt dat er ook in Nederland meer dan genoeg mensen zijn die geen 4 euro per maand kunnen missen. Als het me lukt zal ik een foto uploaden van een “Kamerpad”

Na deze kennismaking met de dames heb ik een rondleiding door het kantoor gehad. Naast het atelier is er nog een ruimte voor de officemanager, die zich bezighoudt met allerlei voorkomende administratieve zaken en controles. Daarnaast zal er binnenkort een management assistent starten, die vooral ter ondersteuning van Olivia wordt aangesteld. Ook zal er binnenkort een logistiek assistent starten, echter heb ik mijn twijfel uitgesproken of het voor nu wel noodzakelijk is. Om de management assistent te voorzien van voldoende werkzaamheden zal ik morgen starten met het opstellen van een functieprofiel, met de daarbij behorende taken.

Na een bezoek aan het kantoor hebben we een soort van “acquisitie” gedaan. Hier in Kameroen is het gebruikelijk om brieven persoonlijk te gaan aanleveren, ondanks de wetenschap dat jijzelf nooit de persoon in kwestie zult gaan zien. Er wordt uitvoerig gestempeld op de ontvangstbewijzen, maar of de brief ook daadwerkelijk aankomt bij de juiste persoon, blijft altijd een raadsel.

Succes is afhankelijk van story telling en gunnen, waarbij je in je achterhoofd moet houden dat bijna iedereen zichzelf afvraagt: wat word ik er als persoon beter van.
Veel mensen zijn jaloers op elkaar en vinden het niet leuk wanneer jij iets goed doet voor het land. Armoede en corruptie spelen hierbij een grote rol. Mensen pakken zaken zeer persoonlijk op en alles draait om macht Hier in Kameroen is het gebruikelijk dat bijvoorbeeld het hoofd van een regio 80 jaar oud is. Dit heeft niks te maken met pensioen of financieen maar alleen met status en macht.

Zoals mij tijdens de training van P4C al duidelijk is geworden is de Afrikaanse cultuur alles behalve transparant en open. In de Afrikaanse cultuur levert men weinig kritiek, antwoord men meegaand, terwijl dit niet altijd zo hoeft te zijn. Enerzijds doet men dit omdat men een ander niet voor het hoofd wil stoten en anderzijds heeft deze manier van handelen ook te maken met hetgeen ik zojuist heb beschreven. In de praktijk blijkt dit ook echt zo te werken.

Een van de eerste zaken die wij gisteren en vandaag hebben opgepakt en afgerond is het opstellen van een salespitch voor koude en warme acquisitie (zowel in het Engels en Frans). Ik vond het erg leuk om met Olivia, Yab en Alain te discussieren over de noodzaak van een goede pitch. Uiteindelijk is het een goed document geworden, waar wij alle 4 achterstaan en ook echt de noodzaak er van inzien.

Gisteren heb ik Olivia ook gevraagd om een overzicht te maken van alle partners met wie zij zaken doen en met wie zij zaken willen doen. Deze lijst gaan we aankomende week gebruiken voor acquisitie, per mail.. Jawel we gaan iets nieuws proberen wat minder tijd kost. Ik heb daarbij voorgesteld om 1,5 week later deze mails na te bellen, indien er nog geen reactie is. In het begin merkte ik wat terughoudendheid omdat zij het idee hebben dat het mogelijk iets te “rude” is, maar nu de pitch “Afrikaans”is opgesteld zijn zij net zo enthousiast als ik. En zoals het hoort, worden alle acties ook geregistreerd in een document.
Yab en Olivia zijn geboren en getogen in Frankrijk dus zijn zich heel bewust van hoe het in Europa werkt, echter worden zij deels weerhouden door de Afrikaanse cultuur. Maar zoals Yab al zei: niet geschoten is altijd mis! Dus ook in Kameroen werken we nu met ABFS 

Er zijn nog een hele hoop dingen die ik wil schrijven, maar ik hou het voor vandaag voor gezien!
Au revoire!